Uşaklı Şevket dede, 54 yıldır buğday öğütüyor

Uşak'ın Banaz ilçesinde yaşayan 84 yaşındaki Şevket Çiloğlu, ilerleyen yaşına rağmen baba yadigarı asırlık su değirmeninde buğday öğüterek un yapmaya devam ediyor.Uşak'taki İmrez köyünde, Kurtuluş Savaşı yıllarında yandıktan sonra tekrar inşa edilen su değirmeninde 1925'ten beri üretim devam ediyor. Tarihi değirmenin işleticisi de değirmen gibi yaşıyla dikkati çekiyor. Şevket Çiloğlu, babası Hasip Çiloğlu'nun 1943 yılında satın aldığı, bir süre işletip daha sonra kiraya verdiği değirmenin başına 1970 yılında geçti.Yaşlı adam, değirmeni işletmek için ailesiyle yaşadığı Afyonkarahisar'dan ayrılıp İmrez'de yaşamaya başladı. İlerleyen yaşı, koltuk değnekleri ve teknolojik değirmenlere rağmen suyun çevirdiği taşlarda buğday öğütmekten vazgeçmiyor.Çiloğlu, İmrez'e geldiğinde evini, köyün dışındaki değirmenin üzerine inşa etti. Hayatının büyük kısmını bu evde geçiren Çiloğlu, 8 ay önce vefat eden eşi ve 5 çocuğuyla bu evde güzel anılar biriktirdi. Her sabah değirmeninin üzerine kurulu evinden türkü söyleyerek değirmenine inen Çiloğlu, gelininden de yardım alarak üretim yapıyor.Yaklaşık 2,5 kilometre uzaklıktaki kaynaktan gelen suyun değirmene yönlendirilmesiyle üretim süreci başlıyor. Köylülerden gelen buğdayları değirmenin haznesine döken Çiloğlu, suyun gücüyle dönen çarklar ve değirmen taşı sayesinde elde edilen unu sık sık kontrol ediyor.Çiloğlu'na göre değirmenin yapılış tarihi tam olarak bilinmiyor. 1925'te değirmeni satın alarak işleten kişi 1943 yılında babasına sattı ve o günden beri değirmeni Çiloğlu ailesi işletiyor.Babası değirmeni satın aldığında henüz 3 yaşında olduğunu aktaran Çiloğlu, "1970'de köyden yatağımı yorganımı alıp, eşeğimle buraya geldim. 8 yıl arkadaşımla çalıştık. O ayrıldıktan sonra bugüne kadar kendim döndürdüm, kendim çevirdim değirmeni. Yaşlandık artık. Allah'ın izniyle gözüm gibi, canım gibi baktım. Oğlan var, alıştırıyorum. Bakarsa onun, bakmazsa ne yapalım" diye konuştu.Çiloğlu, işini severek yaptığını, teknolojinin ilerlemesiyle işlerinin düşmesine karşın hala su değirmenini tercih edenlerin olduğunu aktardı. Çiloğlu, "Eskiden burası fabrika gibiydi. Kağnılarla gelirler, 7 ölçek, 5 ölçek indirirlerdi. 3 gün önce geldin geldin, gelemedin çuval koyacak yer bulamazdın. 300-500 çuval olurdu" dedi.Su değirmeninde yapılan unun daha lezzetli olduğunu ifade eden Çiloğlu, bazı müşterilerinin özellikle bu un için geldiğini kaydetti. Çiloğlu, ömrü yettiği sürece değirmeni işletmeye devam edeceğini dile getirerek, "Allah'ın izniyle ölene kadar devam edeceğim. Ben gelen müşterilerimi seviyorum. Benim müşterim gelsin, burası işlesin yeter" diye konuştu.

eMedia Haber Ajansı eMedia Haber Ajansı
0
Uşaklı Şevket dede, 54 yıldır buğday öğütüyor
Uşaklı Şevket dede, 54 yıldır buğday öğütüyor

Uşak'ın Banaz ilçesinde yaşayan 84 yaşındaki Şevket Çiloğlu, ilerleyen yaşına rağmen baba yadigarı asırlık su değirmeninde buğday öğüterek un yapmaya devam ediyor.

Uşak'taki İmrez köyünde, Kurtuluş Savaşı yıllarında yandıktan sonra tekrar inşa edilen su değirmeninde 1925'ten beri üretim devam ediyor. Tarihi değirmenin işleticisi de değirmen gibi yaşıyla dikkati çekiyor. Şevket Çiloğlu, babası Hasip Çiloğlu'nun 1943 yılında satın aldığı, bir süre işletip daha sonra kiraya verdiği değirmenin başına 1970 yılında geçti.
Yaşlı adam, değirmeni işletmek için ailesiyle yaşadığı Afyonkarahisar'dan ayrılıp İmrez'de yaşamaya başladı. İlerleyen yaşı, koltuk değnekleri ve teknolojik değirmenlere rağmen suyun çevirdiği taşlarda buğday öğütmekten vazgeçmiyor.
Çiloğlu, İmrez'e geldiğinde evini, köyün dışındaki değirmenin üzerine inşa etti. Hayatının büyük kısmını bu evde geçiren Çiloğlu, 8 ay önce vefat eden eşi ve 5 çocuğuyla bu evde güzel anılar biriktirdi. Her sabah değirmeninin üzerine kurulu evinden türkü söyleyerek değirmenine inen Çiloğlu, gelininden de yardım alarak üretim yapıyor.
Yaklaşık 2,5 kilometre uzaklıktaki kaynaktan gelen suyun değirmene yönlendirilmesiyle üretim süreci başlıyor. Köylülerden gelen buğdayları değirmenin haznesine döken Çiloğlu, suyun gücüyle dönen çarklar ve değirmen taşı sayesinde elde edilen unu sık sık kontrol ediyor.
Çiloğlu'na göre değirmenin yapılış tarihi tam olarak bilinmiyor. 1925'te değirmeni satın alarak işleten kişi 1943 yılında babasına sattı ve o günden beri değirmeni Çiloğlu ailesi işletiyor.
Babası değirmeni satın aldığında henüz 3 yaşında olduğunu aktaran Çiloğlu, "1970'de köyden yatağımı yorganımı alıp, eşeğimle buraya geldim. 8 yıl arkadaşımla çalıştık. O ayrıldıktan sonra bugüne kadar kendim döndürdüm, kendim çevirdim değirmeni. Yaşlandık artık. Allah'ın izniyle gözüm gibi, canım gibi baktım. Oğlan var, alıştırıyorum. Bakarsa onun, bakmazsa ne yapalım" diye konuştu.
Çiloğlu, işini severek yaptığını, teknolojinin ilerlemesiyle işlerinin düşmesine karşın hala su değirmenini tercih edenlerin olduğunu aktardı. Çiloğlu, "Eskiden burası fabrika gibiydi. Kağnılarla gelirler, 7 ölçek, 5 ölçek indirirlerdi. 3 gün önce geldin geldin, gelemedin çuval koyacak yer bulamazdın. 300-500 çuval olurdu" dedi.
Su değirmeninde yapılan unun daha lezzetli olduğunu ifade eden Çiloğlu, bazı müşterilerinin özellikle bu un için geldiğini kaydetti. Çiloğlu, ömrü yettiği sürece değirmeni işletmeye devam edeceğini dile getirerek, "Allah'ın izniyle ölene kadar devam edeceğim. Ben gelen müşterilerimi seviyorum. Benim müşterim gelsin, burası işlesin yeter" diye konuştu.